İnsanların su üstündeki macerasının başlaması ile birlikte denizcilerin kıyıdaki sığlıklardan, denizdeki kayalıklardan korunma, ayrıldıkları limanlara geri dönme ve yabancı limanlara güvenli bir şekilde ulaşma gereksinimlerinin karşılanması için çareler aranmaya başlanmıştır. Denizden gece vakti dönen gemicilerin liman yerini bulabilmesi için kıyının kolayca fark edilebilecek yerlerinde ateş yakılması antik çağlara dayanan bir uygulamadır. Bu uygulama deniz fenerlerinin temeli oluşturmuştur.

Deniz fenerleri ; denizcilere seyirde yardımcı olmak , geceleri denizde yol ve yön bulma, kıyılardaki tehlikeli sığlık ve kayalıklardan sakınma, kara ve deniz alanlarının belirlenmesi ve denizde coğrafi yer tespiti için kurulan ışık ve işaret kuleleridir. Ayrıca fenerlerin yapımı ve kullanımı belirli bir maliyet yarattığından, şehrin deniz ticaretindeki önemini vurgulayan bir prestij unsuru olarak da kabul edilmektedirler.

Deniz fenerleri belirli bir kullanım amacına  ve özelliklerine göre sınıflandırılırlar . Bu sınıflandırma seyir halindeyken deniz fenerlerinin daha kolay tanınmasına olanak sağlayıp emniyetli bir seyir yapılmasına yardımcı olurlar. Deniz fenerlerini ; renklerine göre, yapılışları ve amaçlarına göre , bulundukları yere göre ve denizciler tarafından kullanılan deniz fenerleri olmak üzere dört ana gruba ayırabiliriz . Bu ana gruplarda kendi içlerinde alt başlıklardan oluşmaktadır.

Türkiye’deki deniz fenerlerinin başlangıcı  Osmanlı İmparatorluğu döneminde Kanuni Sultan Süleyman tarafından 1562 yılında inşa ettirilen  Fenerbahçe Feneri ile olmuştur. Daha sonra Osmanlıların deniz fenerlerine verdiği önemle birlikte sayıları gittikçe artmış ve Kızıldeniz’den Romanya kıyılarına kadar 200 ’ün üzerinde deniz feneri inşa edilmiştir. Bu yüzlerce deniz fenerleri içerisinden ; Kız kulesi feneri , Fenerbahçe feneri , Anadolu feneri ve Rumeli feneri en bilinen deniz feneri örnekleridir.

Türkiye deniz fenerleri ve ışıklı şamandıralarının Kıyı Emniyeti Genel Müdürlüğü ve Seyir Hidrografi ve Oşinografi Dairesi’nden temin edilen verilerinden yola çıkılarak oluşturulan bilgi sistemlerinde; seyir yardımcılarının ulusal ve uluslararası numaraları, ismi ve yeri, kuruluş tarihi, bölgesi, mevkileri, karakteri, denizden ve yerden yüksekliği, görünme mesafesi, çalışma sistemi, kullandığı enerji, ampul tipi ve cinsi, yapısal özellikleri gibi bilgiler mevcuttur. Bu bilgi sistemleri sayesinde Türkiye deniz fenerleri ve ışıklı şamandıralarının coğrafi dağılımları gözlemlenmiş ve bununla ilgili bazı basit analizler gerçekleştirilmiştir.

Teknolojinin gelişmesiyle beraber deniz fenerlerine duyulan ihtiyaç da giderek azalmaktadır. Bu durum deniz fenerlerinin geleceğinin nasıl olacağı ile ilgili akıllarda soru işareti bırakıyor. Fenerlerdeki otomasyonun yaygınlaşması ve uydu haberleşmesi sistemlerindeki gelişmeler deniz fenerlerine duyulan gereksinimi giderek azaltmaktadır. Otomasyona geçişle birlikte, yakın gelecekte bakımsız kalacak olan deniz fenerlerinin bakım ve onarımlarını gerçekleştiren kurumlar için büyük bir yük olacaktır. Bu deniz fenerlerinin bakım ve onarımlarının bu işletmelere yük olmadan yapılabilmesi ve tarihi bir miras olarak gelecek kuşaklara aktarılabilmesi için gereken önlemlerin günümüzde belirlenmesi ve uygulanması deniz fenerlerinin geleceği açısından önem taşımaktadır.